De werkgever heeft een zeer belangrijke rol in het herstel bij burn-out van de medewerker

We weten inmiddels dat spanningsklachten en burn-out een groot deel van het ziekteverzuim bestrijkt.  En juist deze klachten leiden in de regel tot een meer langdurig verzuim. Iemand met een burn-out is niet even één twee drie opgeknapt en na behandeling direct weer volledig inzetbaar. De re-integratie zal geleidelijk worden opgebouwd.

Er wordt veel onderzoek gedaan naar de mogelijke oorzaken van een burn-out. Hierbij kun je denken aan werkomstandigheden, werksfeer, mogelijkheid van autonomie in de rol, tijdsdruk etc. Ook persoonlijke factoren zijn veelal bekeken, zoals perfectionisme, introversie, controlebehoefte, overmatig verantwoordelijkheidsgevoel etc.

Het is interessant om te kijken naar deze mogelijke oorzaken om een burn-out beter te begrijpen en het liefst nog vóór te kunnen zijn of op zijn minst het verzuim te kunnen verkorten. Hierbij willen we echter de kanttekening plaatsen dat er meestal sprake is van een samenloop van omstandigheden en dat er geen ‘’blauwdruk’’ is van een burn-out. Ofwel: iedere client die last krijgt van burn-out klachten heeft zijn eigen setje van omstandigheden en persoonskenmerken. Het is dus in de eerste plaats belangrijk om aandacht te hebben voor de persoonlijke situatie van werknemer en zijn of haar individuele behoeften in het herstel.

Waar wij in deze blog de aandacht op willen richten is het proces vanáf de ziek melding. In de vele burn-out situaties die wij inmiddels gezien hebben ervaren wij dat de rol van de werkgever en de arbodienst een significante voorspeller zijn van de prognose bij burn-out. Hier kan zowel veel misgaan als juist goed gaan en in dat laatste geval is dit zeer helpend in het herstelproces van de werknemer die uitgevallen is.

Uiteraard hebben wij begrip voor de (onder andere) financiële last die het met zich meebrengt wanneer iemand ziek gemeld is. Echter wanneer een snel herstel verlangt wordt kan ‘’goedkoop’’ nog wel eens ‘’duurkoop’’ worden. Zelfs bij de meest adequate behandeling heeft de burn-out zijn tijd nodig. Het onder druk zetten van een werknemer met burn-out (ook vanuit goede bedoelingen, zoals ‘’een kopje koffie komen drinken zorgt ervoor dat de drempel niet te hoog wordt’’)kan er zo maar toe leiden dat het herstel stagneert.

Wat dan wel? De ene medewerker is de andere niet en de ene burn-out is zeker ook de andere niet. Er is geen ‘’gemene deler’’, de houding van de werkgever mag daarin dus open en veilig zijn, zonder oordeel of goedbedoelde adviezen.  Vraag dus aan de medewerker wat hij of zij fijn vindt. Standaard even bellen wekelijks of juist niet. Wees betrokken maar dring je niet op. Luister met een open houding en zonder oordeel naar je medewerker. Geef vrijheid en vertrouwen. Geef aan dat je beschikbaar bent wanneer het nodig is.

De rol van de werkgever zal gedurende het proces veranderen en groter worden.

Direct na ziekmelding: hier is het vooral van belang om je medewerker te steunen in het nemen van afstand zonder schuldgevoel. Wees vooral begripvol; geef ruimte, geruststelling en vertrouwen.

Fase van opbouw: Hier is de rol van de werkgever van groot belang. Ga samen in overleg welke taken wel en vooral ook welke taken nog niet gaan worden opgepakt. Wees je ervan bewust dat de energie, de cognitieve vermogens, de belastbaarheid en de weerbaarheid allemaal geleidelijk aan dienen te worden opgebouwd. Hier is dus even geen sprake van ‘’aah zet even door, of probeer eens of het lukt’’. De persoon die herstellende is van burn-out heeft geen baat bij druk en overbelasting. Dit zou zo maar kunnen leiden tot een terugval tijdens het re-integratieproces. Het is dus zaak om pas te gaan opbouwen in werktijd en taken wanneer de huidige werkzaamheden zonder problemen lukken.

Het gesprek over wat er beter kan op de werkvloer en waar eenieder tegenaan gelopen is (dus zowel medewerker als werkgever) kan gevoerd worden wanneer werknemer weer volledig hersteld is. Ook daarna is het goed om te blijven monitoren hoe het gaat en of de medewerker nog iets nodig heeft.

Wellicht ervaart u onze adviezen als betuttelend of te beschermend. Wees ervan doordrongen hoe zwaar het is wanneer er sprake is (geweest) van totale energetische uitputting. En dan hebben we het nog niet over de angst bij de client met burn-out dat dergelijke klachten terugkeren.  In de praktijk komt het zelden tot nooit voor dat er sprake is van ziektewinst. De klachten bij een echte burn-out zijn altijd zichtbaar en voelbaar, iemand doet dit niet voor zijn lol. In de meeste gevallen neigt de persoonlijkheid van cliënten met een burn-out meer naar te vroeg willen beginnen dan te laat.